Κωστέας Κωνσταντίνος: Αφή

Μια φορά κι έναν καιρό ένα αγόρι βρήκε πεταμένα τα χέρια μου.
Τα φόρεσε και προσπαθώντας να ψηλαφίσει τον κόσμο
καθώς το φευγαλέο ρόδο που άτσαλα μαδήσαμε
έφερε στην επιφάνεια τον πόνο των αγκαθιών.
Σφαλισμένος στην κάμαρά μου πια
εγώ που κάποτε ψιθύριζα για διαρρήξεις
ελπίζω σε ξένα χέρια, πιο δυνατά.