Οι κούκλες της βιτρίνας με τα ξεριζωμένα χέρια•
αυτό βέβαια δεν επηρεάζει τον νωτιαίο μυελό τους
γιατί οι κούκλες της βιτρίνας δεν έχουν νωτιαίο μυελό.
Ακριβέστερα: Οι κούκλες της βιτρίνας δεν έχουν τίποτα,
δεν έχουν ενδιαφέρον προπαντός.
Κι έτσι, επειδή κι εμείς γερνάμε
και περνάει η μόδα μας
γερνούν κι αυτές.
Ωστόσο, τότε ακριβώς αποκτούν ενδιαφέρον:
Όταν κάποιος τους ξεριζώσει τα χέρια
που δεν χωρούν στον κάδο των απορριμμάτων.
Τότε οι κούκλες της βιτρίνας
φανερώνουν πως έχουν ζήσει
πως είχαν νωτιαίο μυελό
φτιαγμένο απ’ όλα τα βλέμματα που δεν τις κοίταξαν.
Έτσι πεταμένες στα σκουπίδια, χωρίς χέρια
(λίγο πιο πέρα τα χέρια τους που δεν χρειάστηκαν ποτέ),
πεταμένες σε μια εικασία σπατάλης
σε μιαν αναπόδεικτη Μαρμώ,
γίνονται το απέραντο έργο της αγάπης
το έργο μιας χειρονομίας που δεν έγινε ποτέ.
«Αποθήκη καταλοίπων ηδονής»
(Εκδόσεις Μελάνι, Δεκέμβριος 2018)
Menu