Λαζαρίδου Όλια: Η προσευχή του ελάχιστου
Κύριε,τώρα, που καίγεται η στιγμή,σαν το παλιόχαρτο,κι ο ήλιος σου με τυφλώνειμ’ επαναληπτικές ριπές,άκου την προσευχή μου,εμένα, του ελάχιστου.Χάρισε λίγη δροσιά,σκάψε μου ένα λακκάκι,να θάψω μέσα του αυτό.Το αδηφάγο και βασανιστικόΑυτό.Πάντα πεινασμένο.Κλάδεψε τον ύπνο μου,να κλείσουν οι δίοδοι του Άδη,το χώμα απ’ τα μάτια και τ’ αυτιά.Να μην παρακαλάμε πια,κανείς να μην παρακαλάει.Να έχουμε.Κύριε,είμαι κάτι […]
Κυριαζής Νίκος: Μαραθώνας και ελευθερία
Μια μικρή πεδιάδα, μια μικρή λωρίδα εύφορης γης, περιορισμένη από βου-νά, θάλασσα, δάσος και βάλτους. Μια μικρή παραλία χρυσής άμμου. Πίσωτης ένας πευκώνας με τα δέντρα να ριζώνουν στην άμμο, ανακατεύοντας τοσταχτί των κορμών με το πράσινο από τις πευκοβελόνες και το λευκό σχε-δόν της άμμου. Το καλοκαίρι τα τζιτζίκια σε νανουρίζουν με την ατέλειωτησυμφωνία […]
Κοτσιφός Γιάννης: 06|SKG
Οι άνθρωποι ομορφαίνουν στ’ αεροδρόμιαΙδίως αυτοί που ταξιδεύουν μόνοιΚαι σπάζει κάποια λεπτομέρεια στο ντύσιμοΉ στις αποσκευές τους(Ένα μαντίλι κάπως πρόχειρα δεμένο πάνω στη βιασύνηΚάποιο κουμπί που λησμονήθηκε και αφήνειΝα υπονοείται του λαιμού μία γραμμή ή του στήθουςΈνας βραχίονας βαλίτσας που μαζεύτηκε λοξά)Την αυστηρή συγκρότηση και την αυτάρκειά τουςΉ την κρυφή αγωνία τους να τελειώνει αυτή […]
Κεφάλας Ηλίας: Ανοιχτό βιβλίο
Στον Μαρκ ΝτελούζΩ βουνό – ανοιχτό βιβλίοΜε τη βαθιά σου ρεματιά-σελιδοδείχτηΚαι τα καλλιγραφήματα των δέντρωνΆφωνες λέξεις στην ύψιστη σαφήνειά τουςΜείνε ανοιχτό ω βουνό-βιβλίοΑς μη σε ξεφυλλίσει ο καιρόςΚαι η κακόγουστη μοίραΣτα πόδια σου προσπίπτω ο αναλφάβητοςΜέχρι να αντιληφθώ πλήρως τις έννοιεςΤης γεγραμμένης σου παρειάς
Αρκουδέας Κώστας: Και τώρα δεν είναι αργά
Η ζωή συντρίβει τον άνθρωπο μέχρι του σημείου να μη μείνει τίποτε απ’ αυτόν, ούτε καν μια υγρή κηλίδα. Τον συντρίβει όπως θα τον συνέτριβε ένας βράχος. Άντον Τσέχοφ Πήρες το γράμμα μου και αναρωτιέσαι ποιος είμαι, έτσι δεν είναι; Ε, λοιπόν, θα εκπλαγείς. Ενώ εγώ ξέρω τα πάντα για σένα, εσύ αγνοείς ακόμα και […]
Ανδριωτάκης Μανώλης: Mια περιπετειώδης ενηλικίωση
Το πρώτο μου μυθιστόρημα ξεκίνησε να γράφεται στην εφηβεία μου κι ολοκληρώθηκε λίγο πριν τα 40 μου. Κατασκεύασα αυτό το βιβλίο καθώς ενηλικιωνόμουν, καθώς σμιλευόμουν για να γίνω αυτό που είμαι τώρα, και σαν αποτέλεσμα επηρέασα και το ίδιο το θέμα μου: τελικά έγραψα ένα μυθιστόρημα ενηλικίωσης. Το βιβλίο περιέχει πολλές αφηγήσεις, αλλά μια απ’ […]
Σταμάτης Αλέξης: Μελίσσια
Φαντάσματα. Πίσω από καθέναν από τους 7 δισεκατομμύρια ανθρώπους που ζουν σήμερα στέκονται κι από δεκαπέντε φαντάσματα. Αυτός είναι ο πολλαπλάσιος αριθμός των ανθρώπων που έχουν ζήσει και πεθάνει σε αυτό τον πλανήτη από την αρχή του χρόνου σε σχέση με όσους ζουν σήμερα. Το διάβασα χθες. Στη Γη υπολογίζεται πως έχουν ζήσει γύρω στα […]
Περβανά Σωτηρία: Ακρωτηριασμένοι Φόβοι
Τιμαλφής απολησμονημένη παιδικότητα.Αναμνήσεις μεταμφιεσμένες σε θηριώδη σώματα.Όνειρα τρομαγμένα απο το ψεύδος των υποσχέσεων.Απολεσθείς παράδεισος…Οι μνήμες άτρωτες φώλιασαν στο κενό.Προσμετρούν απουσίες σε κρύες εσοχές κακομορφισμένες.Έχω εγκατασταθεί στα ρυπαρά σπλάχνα της εγκατάλειψης.Με μάτια έκπαγλα αντικρίζω αόρατες παρουσίες, αφουγκράζομαι βουβές σιωπές.Σάρκινος βράχος ριζωμένος στο κηπάριο της μοναξιάς.Λευκά μοναχικά κελιά ίδιες ξεχερσωμένες στέπες.Ο χρόνος, συλλέκτης νεκρών στιγμών.Θνητός ο έρωτας […]
Περβανά Σωτηρία: Η Αράχνη
Στέκεται εκεί στην γωνιά τηςη φίλη, βουβή…μάταια εκλιπαρώ μια της λέξη,αποφεύγει ακόμη και το βλέμμα μου…αποστρέφεται την παρουσία μου,με αγνοεί πεισματικά.Της μιλώ, την κανακεύω, της τάζω,περνώ τις ώρες μου μαζί της,της χαρίζω τις σιωπές μουαφουγκράζομαι τις δικές τηςη συνύπαρξη μας ακροβατεί πια στην ανυπαρξία…μα ακόμη κι έτσι, φοβάμαι να την αποχωριστώ…μου αρκεί που η παρουσία […]
Ξανθάκης Χρήστος: Ride into the sun
Που είναι το σπίτι της Χιονάτηςπου είναι το θαύμα της Αλίκηςπου είναι της Σταχτοπούτας το γοβάκιπου είναι τα όνειρα όλαΠου είναι της Μαίρης τα κόκκινα νύχιαπου είναι της Τζένης τα κόκκινα χείλιαπου είναι οι μπούκλες της Κλειώςπου είναι τα ψέματα όλαΠεριμένω στο ποτάμικάτω απ’ το σπίτι μουπεριμένω να περάσειη γριά ΜάτζικαΜε χαιρετάειμου δίνει το χέρι […]