Χρόνια και χρόνια ο παππούς μου
Πλατύφυλλος σαν κληματαριά
Βουνά και κάμπους όργωνε να βρει νερό
Μα εκείνο άφαντο παντού
Με χρυσές αλυσίδες αιωρώντας
Και ράβδους μαγικές
Έσερνε την απογοήτευσή του μονολογώντας
Μόνος μες στους αγρούς
«Δεν έχει φλέβα ο τόπος μας εδώ
Δεν έχει φλέβα»
Έτσι κι αργότερα ‒ πολύ αργότερα
Κάτι να πει δεν είχε δύναμη στο στόμα του
Μα τον γιατρό που του έψαχνε τα μπράτσα
Με τη ρουφήχτρα σύριγγα στο χέρι
Τον άκουσε να λέει καθαρά
«Δεν έχει φλέβα εδώ ‒ δεν έχει φλέβα»